در یکی از سروده‌های این مجموعه شعر به نام «قطار...» می‌خوانیم:

«فریاد هوالآتش و بیداد هواللیل

این داروی تلخی است که باید بشود میل

با نم‌نم خون می‌شود از کوچه‌ای آغاز

رودی که به میدان برسد می‌گذرد سیل

این نسخه همان است که گفتند شهیدان

صد بار به تاریخ جهان در دوخط ذیل:

«بیداد گری کندن چاهی است که هستند

پیش از همه بیدادگرانش ته آن ویل

افسوس ولی چهره‌ای از خویش ندیدند

یک بار، در آیینۀ خشم و غضب خیل»

•من گوش بر این خاک نهادم که بگویم:

شک نیست، قطاری حرکت کرده بر این ریل»