کتاب جستجویم کن / مجازی

توضیحات:

قبل از زنگ ساعت بیدار شدم اما هنوز چشم هایم را باز نکرده ام. خیلی خسته ام. تمام ماهیچه هایم گرفته اند و هنوز به خاطر تمرین سنگین دو روز پیش درد می کنند، بدنم کوفته است. جان ندارد. مغزم درد می کند.

ساعت هنوز با سماجت سروصدا می کند محلش نمی گذارم ماهیچه های گردنم را کش و قوسی می دهم و آرام ناله ای می کنم صدای گوشخراش ساعت قطع نمی شود کسی محکم به دیوار بالای سرم مشت می کوبد صدای خفه ی آدام را می شنوم که فریاد می زند ساعت را خاموش کنم داد می زند: هر روز هر روز صبح همین کار رو می کنی بخدا قسم، کنجی، یکی از همین روزها می آم اونجا و اون لعنتی رو خُرد و خمیر می کنم فولت زیر لب می گویم باشه باشه آروم باش آن قدر آرام که انگار با خودم حرف می زنم.

«خاموشش کن.»

​