کاوه شایسته یادداشتی درباره‌ی کتاب در سایت الف نوشته که بخشی از آن را می‌خوانید. داستان بلند «رمانی با یک طوطی» در یک کتابخانه می‌گذرد؛ کتابخانه‌ای که در عین حال که شبیه به یک کتابخانه است، به جامعه‌ای کوچک با تمام مشخصات و ویژگی‌های آن می‌مانَد. کارمندان ذی صلاح یا نالایقِ آن، رئیس فرهنگ دوست و رئیس پول دوست، و مشتری‌های کتابخانه به سرعت کلونی کوچکی درست می‌کنند که می‌توان جزء به جزء آن را در جامعه‌ای بزرگ‌تر و کامل‌تر تفسیر کرد. آندری وُلوس با این که مهم‌ترین درون‌مایه‌ی کتابش را نگرانی درباره مغلوب شدن ارزش‌های فرهنگی دربرابر نگرش‌های اقتصادی-تجاری اختیار کرده است اما در جابه‌جای رمانش طعنه‌های بسیاری به آسیب‌های اجتماعی کشور روسیه زده است. مثلا می‌نویسد: «همه بر سر رشوه اتفاق نظر داشتند، به این معنی که می‌گفتند اصولا هر کس پشت میز ریاست کل می‌نشیند کارش زیرمیزی گرفتن است. وقتی هم کمی جایشان قرص می‌شود، داماد و برادر و خواهرزاده‌هایشان را دنبال خودشان می‌کشانند و دیگر اصلا مهم نیست این قبلا چه کاره بوده‌اند، صابون می‌پختند یا کالای آماده می‌فروختند.»